قسمت این بود دلت از همه جا پُر باشد            قـلـبت آمـادۀ یـک چـنـد تـلـنـگـر باشد

همه دیـدنـد کـسی سمت حـرم مـی آیـد            تا مگر در دل دریای جنون، دُر باشد

پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست            باید این بغض پریشانِ زمان حُر باشد

بعـد از آن توبۀ از شرم پریـشان، باید            کاخ ها در نـظـرت پـاره ای آجر باشد

شام دشنام شود، باک نداری ای مرد!            سهم چشمان تو از کوفه تمـسخر باشد

شادمان باش حسین از تو رضایت دارد            حق ندارد کسی از دست تو دلخور باشد

آمدی سوی حـرم ـ آه ـ برایت ای حُـر            بیـتی آنگونه نداریم که در خـور باشد